Met veel plezier maak ik houten lepels. Het is heel ander werk dan het smeden. Het is ontspannend en je kunt er bij zitten. Je snijd heel langzaam naar de uiteindelijke vorm toe. Je hebt wel kracht nodig in je vinger en armen, maar het lijkt toch minder fysiek.
Ik bewaar mooie stukken hout of takken waar ik later een lepel uit wil snijden.
Voor een lepel neem ik een helft of een derde van een tak. Ik splijt de tak eerst, daardoor ontstaat al een vorm voor de lepel. Ik kan ook een stuk uitzagen, maar dan heb ik de nerven doorbroken en wordt de lepel zwak.
Deze lepel is van een kromme tak van de seringenstruik uit onze tuin. Seringenhout is prachtig dicht van structuur, met paarse accenten, want hij komt van een paarse sering. Het hout is mooi gald te polijsten met fijn schuurpapier.